februari en maart 2015: bezoekjes aan Nederland

De vier weken tussen 10 februari en 10 maart zijn vooral bepaald geweest door twee(!) bezoeken aan Nederland. Het eerste bezoek (10-17 februari) was al gepland  nog voordat ik überhaupt wist dat ik naar Rome zou vertrekken. Al vorig voorjaar had ik bedacht met mijn petekind Fenne een dagje musical-highlights te gaan zingen tijdens de Scratch-dagen in Leiden: een hele dag repeteren met zo’n 500 zangers en 100 instrumentalisten, ’s avonds concert. Een heus spektakel waar we beiden erg van genoten hebben (zie foto’s). De week eromheen was gauw gevuld met andere zaken. Zo heb ik meteen mijn belastingaangifte gedaan en ben langs een orthopeed geweest. Sinds Kerst (na de lange wandelingen met Harry…) had ik namelijk erg veel last van mijn linkerheup en maakte me daar een beetje zorgen over. We dachten aan beginnende artrose. Gelukkig is er (nog) weinig aan de hand en bovendien is het sinds die week in Nederland een heel stuk minder! Rarara…

Verder uiteraard veel bezoekjes afgelegd, onder andere aan Hein die zijn vrouw op Eerste Kerstdag verloor en tante Riet die ome Wim (broer van mama) op 4 januari verloor. Verdrietig,  intense, maar ook mooie uurtjes. Ik was natuurlijk heel blij Ria weer te zien na de hartoperatie. Er was veel om bij te praten.

In de vlucht terug naar Rome was veel jong volk aan boord en er werd heel veel bier gedronken. Ik voelde me daar redelijk ongemakkelijk onder, vooral ten opzichte van een jong moslimpaar  naast mij. De tegenstelling tussen “het vrije Westen” en de Islam werd weer eens duidelijk neergezet en deze keer zeker niet ten voordele van ‘ons’. Toen ik een paar dagen later hoorde wat deze jongeren onder invloed van hetzelfde bier op het Piazza di Spagna hadden uitgespookt, ervaarde ik een vervangende schaamte. Ik heb het overigens geweten, hoor: iedereen in mijn omgeving had het erover en er was (terecht) grote verontwaardiging!

Op zondag 22 maart ben ik met een Romeins kennisje een dagje de stad in getrokken en hoewel ik in de afgelopen 40 jaar al heel wat keren in Rome was, heb ik met haar een voor mij nieuw cultureel ‘parcours’ afgelegd (zie foto). Een week later was ik weer in Rome, nu onder begeleiding van twee oudere dames wier familie in Milaan in de mode werkte. Dit uitje was van een heel ander kaliber: we hebben uitsluitend geflaneerd door lange winkelstraten langs etalages van alle grote beroemde mode-, schoenen-  en tassenzaken (voorzien van hun commentaar) en een  likeurtje met een chique hapje genuttigd. Ook leuk!

Op zaterdag 7 maart was ik weer even (drie dagen) terug in Wijchen om in de parochie de viering te dirigeren waarin het vormsel werd toegediend. Als je op tijd boekt kun je voor een paar tientjes op en neer en of de parochie nu mijn vliegticket betaalt of hetzelfde bedrag aan een dirigent ‘van buiten’ uitkeert… Het was een stemmige viering en ik vond het erg leuk om weer voor ‘mijn’ oude koor te staan. Het was van beide kanten een heel hartelijk weerzien.

Afgelopen zaterdag was het 7 jaar geleden dat Chiara Lubich is gestorven. Bij gelegenheid was er een viering in het Maria-heiligdom Il Divino Amore, net even buiten Rome waar we met het focolare-koor mochten zingen. Er waren wel 2000 mensen. Voor de viering hebben we een prachtige tekst van Chiara gehoord waarin ze zegt dat heiligheid niet bestaat uit grote, heldhaftige daden, maar uit het elk moment de Wil van God te doen. Iets wat iedereen kan volbrengen.
Sinds twee maanden coach ik de mannen van het Focolare-koor in een wekelijkse extra repetitie waar ze zelf om hebben gevraagd. Vandaag kon iedereen horen hoe het vruchten begint af te werpen: ze zijn zekerder van zichzelf, durven zich te laten horen en voegen daarmee echt iets toe. Ik was stiekem een beetje trots! (foto)

Mijn zoektocht naar een eigen appartementje is enigszins gestagneerd. Ik heb van alles gezien maar nog niets gevonden. Wel goede contacten gelegd met verschillende huiseigenaren, waaruit heuse vriendschappen aan het ontstaan zijn. Met name (niet toevallig, denk ik) met twee weduwvrouwen. De eerste heeft haar man vorig jaar juli verloren (beiden rond 45) en zit nog vol onverwerkt verdriet. De tweede heeft haar man drie jaar geleden door een medische fout op de operatietafel verloren en afgelopen kerst hebben dieven bovendien haar rijkgevulde huis helemaal gestript. Sindsdien durft ze er niet meer alleen te slapen en logeert ze bij familie of vrienden.

Zondag de 15e ben ik in Palestrina geweest (ja, daar waar componist Da Palestrina waarschijnlijk is geboren) op een korenfestival rond Vrede en Broederschap. 7 Koren (waarvan 3 uit Amerika en 1 uit Puerto Rico) zijn de revue gepasseerd en hoewel het niveau en het genre heel wisselend was, heb ik er erg van genoten. Buiten was het guur en nat, binnen warm en gezellig. Ik heb met mijn telefoon wat filmpjes gemaakt, maar het is me (nog) niet gelukt ze te uploaden.

Vanuit hier wens ik jullie allemaal een goede voorbereiding op Pasen en we 'spreken' elkaar weer daarna!