2: Eerste week

Beste allemaal,

na een kleine week begin ik een beetje thuis te raken hier in huis.
Als het weer goed is zal ik een paar foto's maken van onze prachtige Toscaanse hoeve, zo midden tussen de olijfbomen en druiven. Helaas is het weer nog niet zo best. Het regent nog veel en ik mis (moet ik toegeven) toch een aantal winterkleren. In huis kan het kil en klam zijn. Gelukkig is hier een grote kast met kleren waar iedereen zonodig uit kan putten. Er zijn twee Brazilanen en een Kongolese in huis die daar dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ook ik heb daar een tweetal truien uitgevist...

Afgelopen zondag was het een van de eerste zonovergoten dagen, hoewel nog fris (max 15 gr.). Er was voor alle bewoners van Loppiano een wandeling georganiseerd. Voor wie wilde een van ruim 30 kilometer, en voor de minder geoefenden een van maximaal 13 kilometer. Een 60-tal koos voor de moedige eerste optie. Wat wil je als de gemiddelde leeftijd ruim onder de 30 ligt! Het pad over 13 kilometer (met zo'n 80 personen), was overigens evenmin eenvoudig: het liep over de heuvels rond Florence (soms zagen we de stad liggen in de verte, met zijn machtige Dom die overal bovenuit steekt), soms stei en rotsachtig, meestal nat en heel, heeel veel modder. Op enig moment leek het of we niet anders konden dat tot onze enkels erin te gaan. Een Afrikaan onder ons kwam te hulp. Zoals hij waarschijnlijk van huis uit gewend is, brak hij grote takken van de bremstruiken (sommige Europeanen, waaronder ik, fronsten even onze wenkbrauwen), en legde die als een grote loper voor ons uit. Weg waren alle bedenkingen, want het bleek een prima oplossing.

Onderweg allerlei mensen gesproken, een Belg, een Oostenrijker, een Burundese, een Braziliaanse. Na 10 kilometer (in 3 uur) was de gezamenlijke lunch een heerlijke onderbreking.

Iets over mijn huisgenoten: We zijn met 8 (vrouwen) die de vormingsschool volgen: twee Brazilianen (allebei in de 30), een Argentijnse (60), een Litouwse (43), een Russische (in de 40), een Congolese (ca. 35), een Spaanse (80, maar met meer energie dan ik....! Ze heeft zonder al teveel problemen de wandeling van zondag meegedaan...) en ikzelf.
Verantwoordelijke voor de vormingsschool is een Nederlandse van 63 die hier al 10 jaar woont. We proberen niet teveel Nederlands te praten, maar als ik er met het Italiaans niet uit kom, dan is het wel fijn om even over te stappen.

In een volgend verhaal vertel ik jullie iets over de plek waar ik ben beland en over het werk waar ik gisteren mee begonnen ben.

Hartelijke groet!

Lianne