RSTUVWXYZ

Terwijl ik dit reisverhaal voorbereidde, viel het me op dat de thema's aardig overeenkomen met de laatste letters van het alfabet:

De R staat voor Romeinen: Stichting Parco dei Castelli Romani heeft bij gelegenheid van haar dertigste 'verjaardag' een aantal plekken opengesteld die normaal gesproken niet te bezichtigen zijn. De regio Castelli Romani is een uitgestrekt heuvelachtig gebied ten zuiden van Rome, erg geliefd bij de welgestelden ten tijde van het Romeinse Rijk: In de zomer is het hier een stuk aangenamer qua temperatuur dan 'beneden' in de stad. Vandaar dat er in het hele gebied sporen zijn te vinden uit die tijd. Op zondag 5 oktober zijn we - op zoek naar een cultureel uitje - daarom beland bij een rondleiding door de Barco Borghese, een enorm complex van een snel opgetrokken fundament (grotendeels boven de grond, maar toch vrijwel onzichtbaar vanaf de weg – zie foto) ooit bedoeld om een heiligdom te bouwen (denken de experts). Het heiligdom is er nooit gekomen. In de renaissance hebben de kasteelheren van de perfect horizontale oppervlakte (2 voetbalvelden groot) een bos gemaakt om er in te jagen. Alleen een grote fontein herinnert nog aan dat tijdperk. We zijn nu ingewijd in de verschillende bouwtechnieken van de Romeinen!

De S staat voor Sleutels: een klus waar ik een hele week voor heb nodig gehad: het was hoognodig dat iemand orde schiep in de sleutels van het Centrum en het woonhuis. De eerste twee dagen heb ik niet anders gedaan dan van alle aanwezige sleutels (zo'n 50 in totaal) de bijpassende deur te zoeken; ik heb me begeven in allerlei donkere ruimtes, zoals kelders, vluchtwegen, bedieningsruimtes van verwarmingen en lift. Vervolgens heb ik een dag nodig gehad om bij iedereen die in het centrum werkt na te vragen welke sleutels ze in bezit hebben. De laatste twee dagen van de week heb ik allerlei lijsten gemaakt, spijkertjes geslagen, sleutelhangers vervangen, kopieën laten maken à 1 euro(!) per stuk. Als het helemaal klaar is, zal ik een foto toevoegen... Ik heb me het Afrika Museum herinnerd waar José het allemaal pico bello in orde had, en ook mijn laatste werkgever HSK, waar ik (gewend aan de situatie van het Afrika Museum) al de eerste of tweede dag dat ik er werkte heb geroepen dat de sleutelkast nodig aangepakt moest worden, en waar het na 6 jaar nog precies zo was als de eerste dag... Begrijpelijk, want het is een klus die veel tijd vraagt en waar je niet in gestoord moet worden.
De S staat ook voor Scannen: Van de gestorven leden van de Focolarebeweging wordt een profiel geschreven. Het archief van deze profielen 1956-2003 was nog niet digitaal. Jullie snappen het al: ook zo'n klusje dat makkelijk blijft liggen en waar ik mijn tijd heel goed mee kan vullen! Ik moet meteen bekennen dat ik me regelmatig verloor in het lezen van deze korte levensverhalen. Met welk een edelmoedigheid sommigen hun leven leven, het ziekbed accepteren en daarmee een grote aantrekkingskracht uitoefenen op hun omgeving! 

De T staat (nogmaals) voor Trottoirs (of liever: het ontbreken ervan): ik heb nog een mooie foto toegevoegd om dit te illustreren!
T staat ook voor Terracina, een badplaats 85 km. verder naar het zuiden aan de Via Appia Antica, de oude Romeinse weg van Rome naar Napels (met overigens een soortgelijk bouwwerk als de Barco Borghese, hier wél voorzien van een heiligdom, gewijd aan Jupiter). Zaterdagochtend zijn we vroeg daarheen getogen. Het was een prachtige dag en ik had mijn badpak aangetrokken. Ik was een van de waaghalzen die zich in zee waagde, maar het was heerlijk! Marilen uit Korea was mee en die verheugde zich vooral op de gefrituurde vis, die we dan ook als lunch hebben genuttigd Zie ook de foto die Marilen heeft gemaakt. Naast mij zit Sónia (Portugal).

U staat voor Uitnodiging: zaterdagavond 27 september heb ik de Nederlanders van de beweging die hier wonen/werken of hier waren voor de algemene assemblee thuis uitgenodigd voor een avondeten. We waren met 16 (zie foto) en het was erg gezellig! Fijn om de contacten op deze manier enigszins aan te halen en te houden.

V staat voor verkeer: Het is met enige pijn in de buik dat ik me in het verkeer begeef als ik wat verder weg moet. Ik ben al twee keer met de auto naar het vliegveld Fiumicino gereden (45'), gelukkig beide keren op een tijdstip dat het redelijk rustig op straat was (op zondagochtend en tijdens de siësta). Afgelopen woensdagavond moest ik met iemand meerijden naar hartje Rome. We waren aan de late kant en de chauffeur reed (te) hard, praatte druk gesticulerend aan één stuk door met de bijrijder en bediende zijn navigatie regelmatig. Duizend doden ben ik gestorven en de gedachte dat ik me er toch ook eens in zal moeten begeven, liet me nog eens duizend doden sterven. Van Rome heb ik alleen het Colosseum gezien, omdat je het nu eenmaal niet NIET kunt zien. De rest van de tijd had ik mijn ogen dicht, of zag alleen maar de massa auto's en scooters die zich schijnbaar geen van alle aan de verkeersregels houden: op sommige plaatsen 6 rijen dik en geen decimeter tussenruimte, echt ongelooflijk…

De W staat voor het Weer: Ik wil niemand jaloers maken, maar het is half oktober en ik gebruik alleen nog maar mijn zomerkleren… Overdag halen we nog makkelijk 26 graden, ’s avonds om 11 uur is het nog 20 graden, ’s ochtends vroeg zo’n 16. Niets te klagen dus. Ze zeggen dat het uitzonderlijk is, maar intussen geniet ik volop!

X-Y symboliseert Wordfeud: een heerlijk excuus om met familie en vrienden in contact te blijven: tijdens het spel wisselen we van alles uit. Wie een potje met mij digitaal wil scrabbelen, nodig ik uit om mij uit te dagen! Mijn gebruikersnaam is ludilian.

De Z tenslotte staat voor Zingen. Het kon niet uitblijven: ik ben op zoek gegaan naar een koor! Nu is er hier in de buurt helaas niet zo heel veel keus en jullie kunnen uit bovenstaande begrijpen dat ik er niet erg om zat te springen tweewekelijks (want de meeste koren repeteren twee keer in de week…) naar Rome te rijden. Het is de Academia Musicale Gandolfina geworden, een gemengd koor van zo’n 20 personen. Maar wat een verschil met wat ik in de Nederlandse zangcultuur gewend ben…! De ‘maestro’ zit voor ons met één of ander aftands keyboard dat de zangers voortdurend met de harde werkelijkheid van de absolute toonhoogte confronteert en is hoofdzakelijk bezig met de intonatie van de afzonderlijke groepen. Het koor zit(!) twee uur lang voor hem. Toen ik bij mijn eerste repetitie suggereerde om te gaan staan, omdat de ‘maestro’ niets anders deed dan klagen dat we zakten (en ik al drie maanden niet meer had gezongen en dus moeite had met de hoogte), leek ik een roepende in de woestijn: Van staan had blijkbaar nog niemand gehoord. Het voelde helemáál gek toen de “maestro” bij een vrolijk nummer zo ongeveer voor ons stond(!) te dansen en het koor bleef zitten… Af en toe verontschuldig ik me en sta toch gewoon op.
Verder is er sprake van een grote ongeorganiseerdheid: de repetitiedagen wisselen zo ongeveer per week (blijkbaar heeft niemand iets anders te doen) en vlak voor de concerten (18 en 26 oktober en 8 november) repeteren ze (want hier haak ik echt af…) tot wel vier keer(!) per week. Gisteravond (vijf dagen voor het eerste concert) had de “maestro” nog steeds niet alle nummers bij de hand, moesten nog hele partijen op noten worden herhaald en is er weinig ruimte voor afwerking, zodanig dat ik af en toe ongemerkt mijn hoofd schudde en me afvroeg wat voor een wonder zich nog in vijf dagen moest voltrekken. Er wordt wel heel hard gewerkt: de ‘maestro’ roept regelmatig: “silenzio!”, er wordt weinig gesproken en er zijn geen pauzes (lastig om collega-zangers te leren kennnen…).
De muziek is wel mooi gelukkig :) ! A.s. zaterdag een programma met alleen oude muziek gewijd aan Maria en 8 november de Misa Tango van Palmeri compleet met een klein ensemble van strijkers, piano en bandoneon. Het koor is voor die gelegenheid uitgebreid met leden van een Romeins koor.

Tot de volgende keer!